Najstarszy system medyczny

Czym dokładnie jest Ajurweda – medycyna ajurwedyjska? Pięć tysięcy lat indyjskiego systemu medycznego w kilku akapitach.

Ajurweda, liczący 5000 lat indyjski system leczniczy, jest żywą i funkcjonującą spuścizną starożytnej kultury ludów żyjących na subkontynencie indyjskim, cywilizacji wedyjskiej.

W dosłownym tłumaczeniu Ajurweda to „nauka życia”, gdzie ajur oznacza życie, a veda – kompletną i doskonałą wiedzę.Ajurweda jest również nazywana „Matką Medycyny”. Systemy medyczne znane ludzkości do tej pory wiele czerpią ze starożytnej wiedzy Ajurwedy z 4-5 p.n.e. Uniwersalne zasady stały się podstawą niemalże dla wszystkich działań medycznych. Doskanałym teg przykładem jest Hipokrates oraz chińscy medycy, którzy w I wieku p.n.e. wykorzystywali pozytywny wpływ akupunktury na organizm. W późniejszym okresie szacuje się, że około VII wieku, działania medyczne oparte na założeniach Ajurwedy zaczął wykorzystywać Harun Al Rashid, a wraz z nim kolei arabscy lekarze.

Już w VI wieku p.n.e. z pomocą buddyjskich mnichów wiedza ajurwedyjska dotarła do Tybetu, Mongolii, Korei i Sri Lanki. Wywarła również wielki wpływ na medycynę kultury starożytnego Egiptu. System medyczny Ajurwedy ma również coś do powiedzenia lekarzom współczesnej medycyny alopatycznej a idee i metody opisane w starożytnych tekstach ajurwedyjskich, mogą również służyć jako ważny dodatek do dalszego rozwoju współczesnej tradycyjnej medycyny zachodniej. Ich znajomość jest niezwykle ważna z punktu widzenia ochrony zdrowia oraz skutecznego leczenia i obserwacji wielu chorób występujących u ludzi.

Przez tysiące lat Ajurweda była jedynym systemem medycznym wśród ludów subkontynentu indyjskiego, ale nawet dzisiaj – kiedy zachodni, alopatyczny system medyczny jest również obecny w Indiach – prawie 80 procent indyjskiej populacji jest leczona głównie metodami ajurwedy. Choć w historii Indii, w kolejnych okresach panowania muzułmańskiego, a potem brytyjskiego i kolonializmu, ten medyczny system wiedzy od czasu do czasu nie ulegał dalszego rozwojowi, to zawsze przetrwał te trudne okresy, a jego idee witały coraz to nowsze okresy dobrobytu.

Ten najstarszy system medyczny nie tylko leczy chorych, ale także pomaga zdrowym, sugerując spersonalizowaną dietę, styl życia, tryb sezonowy, ćwiczenia, techniki oddychania i wiele prostych naturalnych środków.

Mądrość Ajurwedy narodziła się ponad 5 tys. lat temu w rejonie Kerala na południowo-wschodnim wybrzeżu półwyspu Indyjskiego i jest jak dotąd nieprzemijająca. Przez tysiąclecia uzdrawiała umysły, ciała i dusze. Obce rządy w Indiach nie sprzyjały jej rozwojowi ale przetrwała i do dziś zachwyca. Dzięki niej wyzdrowiały miliony ludzi na świecie. W poszukiwaniu naturalnego i holistycznego systemu leczenia Ajurweda została odkryta po raz kolejny. Popularność, jaka zdobyła, dowodzi, że ma współcześnie żyjącym ludziom wiele do zaoferowania. 

Pierwszy krok został już zrobiony. Ajurweda staje się coraz bardziej znana na całym świecie i zainteresowanie nią wzrasta. Obecnie jest czas na kolejny krok – wyjaśnienie koncepcji i zasad tradycyjnej Ajurwedy zapisanych w źródłowych tekstach i przekazanie ich w sposób nowoczesny i zrozumiały, jednocześnie zachowując autentyzm. 

Można współcześnie zauważyć, że coraz większa popularność Ajurwedy spowodowała komercjalizację i czasem jej złe wykorzystywanie. 

Musimy stać na straży tej wiedzy, aby mieć pewność, że jest nauczana w sposób prawidłowy i po to, by służyć ludzkości.

Czasy współczesne

Pierwsza amerykańska konferencja dotycząca ochrony zadowia w ujęciu holistycznym odbyła się w roku 1975. Zorganizowano ją w Kalifornii, mekce wielu innowacyjnych projektów. Zebrała ona 150 największych umysłów z tej nowo powstałej dziedziny i stworzyła podwaliny wielu holistycznych organizacji. To właśnie tam otwarcie uznano alternatywną medycynę za pełnoprawną formę leczenia i rzucono wyzwanie ortodoksyjnym metodom, domunijącym w świecie Zachodu.

W czym więc był problem? Otóż w tym, że działanie to było spóźnione o tysiące lat. Po drugiej stronie globu, w Indiach, na takich spotkaniach, które odbywały się już w trzecim tysiącleciu przed naszą erą, opracowano kompleksowy system ochrony zdrowia, który nakierowany był na działania prewencyjne i w swoich założeniach opierał się na dotarciu do pierwotnych żródeł choroby, a cała ta wiedza została spisana w formie precyzyjnych protokołów postępowania, które cechowała niezwykła przezorność oraz skuteczność.

W tamtych czasch nikt nie mówił o medycynie “holistycznej”, ponieważ takie pojęcie nie istniało. Cała medycyna była wówczas holistyczna w zupełnie naturalny sposób i żadna z jej metod nie była określana jako alternatywna.

Pomyśl o tym przez chwilę, Ajurweda jest starsza niż Jezus czy Budda. Koncepcja ta zrodziła się w oświeconych umysłach pradawnych mędrców, którzy żyjąc w kulturach rolniczych, zdołali stworzyć tak zaawansowany system leczenia. Opisali oni 300 procedur chirurgicznych, sporządzili teksty dotyczące psychiatrii, położnictwa i toksykologii oraz opracowali siedmioletni program szkoleniowy dla praktyków zielarstwa na długo przed pojawieniem się na świecie jakiejkolwiek uczelni medycznej.

Tym bardziej niezwykły jest fakt, że wszystko to działo się na długo przed wynalezieniem mikroskopu czy opracowaniem metody diagnostycznej opartej na badaniach krwi. Według historycznych przekazów pradawni Riszi poznawali ajurwedę poprzez bezpośredni kontakt z naturą, pozostając w stanie głebokiej medytacji. Następnie wiedza ta była w formie ustnej przekazywana z pokolenia na pokolenie.